Individueel zorgplan versus multidisciplinair behandelplan
Publieksversie
In het HIS-Referentiemodel zijn twee verschillende plannen beschreven met afspraken over de doelen en acties: het Individueel zorgplan en het Multidisciplinair behandelplan. Hier worden de overeenkomsten en verschillen van beide plannen toegelicht. Ook is beschreven wat de inhoudelijke samenhang is, wanneer er bij een patiënt zowel gewerkt wordt met een Individueel Zorgplan als een Multidisciplinair behandelplan.
Overeenkomsten
Zowel het multidisciplinair behandelplan als het individueel zorgplan bevat afspraken over doelen en acties ter verbetering van de gezondheid en welzijn van de patiënt. De uitwerking hier in het HIS-Referentiemodel gaat ervan uit dat één huisarts de regiebehandelaar is en vanuit het medisch dossier van de patiënt de plannen kan onderhouden.
De informatie wordt in de plannen gestructureerd vastgelegd. Bij de acties die worden afgesproken wordt vastgesteld bij wie de actie ligt. Zowel het multidisciplinair behandelplan als het individueel zorgplan ondersteunen het monitoren van het effect van de gemaakte afspraken vanuit de zorg bij een kwetsbare patiënt in de loop van de tijd. Daarbij blijft de regiebehandelaar degene die het geheel van afspraken in de gaten houdt.
Verschillen
Het individueel zorgplan is bedoeld voor persoonsgerichte zorg en gaat uit van de patiënt. Het bevat de afspraken met de patiënt over doelen en activiteiten in het kader van de gezondheid en welzijn van de patiënt. Het gaat uit van de belemmeringen waar de patiënt tegen aanloopt. De bewoordingen van de afspraken sluiten aan bij de manier waarop de patiënt het verwoordt. De patiënt is direct betrokken bij het plan en kan uitvoerder zijn van afgesproken acties. Het plan kan ter informatie worden voorgelegd aan betrokken zorgverleners.
Het multidisciplinair behandelplan is bedoeld voor een efficiënte samenwerking tussen de zorgverleners, die betrokken zijn bij een patiënt. Het bevat afspraken tussen zorgverleners onderling over de medische behandeling. De medisch geconstateerde klachten en gezondheidsrisico’s vormen het vertrekpunt. Het plan hanteert het taalgebruik van de zorgverleners. De betrokken zorgverleners maken de afspraken in het MDO, die de regiebehandelaar vastlegt in het plan. Vervolgens stelt de regiebehandelaar de patiënt op de hoogte gehouden van de afspraken uit het plan.
In de onderstaande tabel staan de verschillen tussen het Individueel Zorgplan (IZP) en het Multidisciplinair Behandelplan (MDP) op een rijtje.
| IZP | MDP | |
| Uitgangspunt | Ervaren belemmeringen | Medisch geconstateerde klachten en risico’s |
| Invalshoek | Vanuit patiënt | Vanuit zorgverlener |
| Betrokkenheid patiënt | Direct | Indirect |
| Rol patiënt | Kan uitvoerder zijn | Geen |
| Scope | Afgesproken activiteiten in het kader van gezondheid | Medische behandeling |
| Taal | Patiëntvriendelijke bewoordingen | Professioneel |
| Doel | Persoonsgerichte zorg | Efficiënte samenwerking |
| Rol zorgverleners | Ter kennisname aan betrokken zorgverleners | Multidisciplinaire zorg |
| Bedenkers van het plan | Regiebehandelaar en patiënt | Betrokken zorgverleners, waaronder regiebehandelaar |
Inhoudelijke samenhang
In de praktijk blijkt dat het niet vaak nodig is om bij een patiënt zowel met een individueel zorgplan als met een multidisciplinair behandelplan te werken. Bij een patiënt met een of meerdere chronische aandoeningen, die zelf meer regie wil en waarbij meerdere zorgverleners betrokken zijn, kunnen toch beide plannen nodig zijn. In dat geval beheert de regiebehandelaar beide plannen en ziet toe op dat deze inhoudelijk op elkaar zijn afgestemd.